Ο ανώνυμος - Ιάπωνας γραφιάς - αποσυνθέτει

Η εταιρεία ασφαλειών της Ιαπωνίας Dai-ichi, πραγματοποιεί κάθε χρόνο έναν ποιητικό διαγωνισμό, στον οποίο μετέχουν οι υπάλληλοί της. Τα ποιήματα γράφονται πάνω στην παραδοσιακή φόρμα της ιαπωνικής ποίησης «senryu» - μια παραλλαγή της τέχνης των «Χάϊκου», δηλαδή, σε τρίστιχα 5-7-5 συλλαβών αυστηρά (το όλον 17 συλλαβές). Στον διαγωνισμό, το πρώτο βραβείο έλαβε το παρακάτω ποίημα (δίπλα ακολουθεί η προσπάθειά μου να το αποδώσω στο ίδιο μέτρο χρησιμοποιώντας την αγγλική μετάφραση).

Nou nenrei

Nenkin sudeni

Moraemasu

My brain age is already old enough for a pension.

Το μυαλό μου

τόσο ώριμο πια

για σύνταξη

Έχει ενδιαφέρον πώς μέσα από την αυστηρότητα των κανόνων (Ιάπωνες γαρ) της φόρμας, αποδίδεται και διαδίδεται με τέτοια διαύγεια ένα μήνυμα τέτοιας ανατρεπτικότητας.

Στον ίδιο διαγωνισμό «στελεχών», τη δεύτερη θέση πήρε το ποίημα (αμετάφραστο και ασχολίαστο): «The only warmth in my life is the toilet seat». (πηγή Guardian 14.5.2007)

Για την ιστορία, ο Γιώργος Σεφέρης το 1940 έκδωσε τα «Δεκαέξι Χάϊκου» και έκανε ευρύτερα γνωστή αυτή την ποιητική τέχνη στην Ελλάδα, αν και δεν τηρεί τον κανόνα των 5-7-5 κάνοντας συνιζήσεις.

ΙΑ’

Που να μαζεύεις

τα χίλια κομματάκια

του κάθε ανθρώπου

Επίσης σε 17σύλλαβο έκανε την μετάφραση της Οδύσσειας ο Καζαντζάκης. Ενώ «λίγα» χρόνια πριν, η Σαπφώ μας άφηνε σπαράγματα:

«…ταισι [δὲ] ψῦχρος μέν ἔγεντο θῦμος πὰρ δ᾽ ἴεισι τὰ πτέρα…»

και σε ποιητική αδεία - απόπειρα μετάφρασης στο πνεύμα των χάϊκου.

αλλά η ψυχή

έριξε τα φτερά της

σκοτείνιασε

Βοήθεια για περισσότερα στο

http://www.lexima.gr/lxm/main.php?s=arthra&i=81

Μ.Κ. 17.5.2007