Για όλα, φταίει η Αριστερά!
Πριν από λίγες μέρες στο κυριακάτικο περιοδικό της εφημερίδας "Καθημερινή" δημοσιεύθηκε συνέντευξη του κυρίου Στάθη Καλύβα, καθηγητή Πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Η συνέντευξη έγινε στο πλαίσιο μιας μόνιμης στήλης με τίτλο "Πατριδογνωσία", με ερωτήσεις κραυγαλέας αναλυτικής ασάφειας. Π.χ. "η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;". "Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα;". "Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής;". "Ποια είναι η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια σας;". Και άλλα παρόμοια ερωτήματα, ελληνόψυχου μεταμοντέρνου lifestyle. Δηλαδή ερωτήσεις εξεζητημένου ύφους της δημοσιογράφου, οι οποίες είναι αδύνατον να απαντηθούν σοβαρά, για τον απλό λόγο ότι δεν προσφέρονται καν προς τούτο. Κοινώς, χαριτωμενιές και άκαπνο πνεύμα, δηλαδή.
Εντούτοις, από τη συνέντευξη αυτή την προσοχή μου κέντρισε η απάντηση του ερωτώμενου στο ερώτημα "τι είναι αυτό που σας χαλάει;". Η απάντηση του κυρίου Σ. Καλύβα ήταν: η γενίκευση της διαφθοράς και, επί λέξει, "η κυριαρχία, εν είδει τοτεμικής σκέψης, μιας απλουστευτικής και πρωτόγονης αριστερόστροφης ιδεολογίας, που ντύνει ό,τι πιο οπισθοδρομικό με τον μανδύα της "προοδευτικότητας", για να συντηρήσει το σημερινό τέλμα, μέσα στο οποίο ανθεί η διαφθορά".
Εάν, λοιπόν, πιστέψει κανείς τα λεγόμενα του κυρίου Σ. Καλύβα, τότε η απώτερη αιτία της κακοδαιμονίας στη χώρα μας είναι η οπισθοδρομικότητα της Αριστεράς! Με ενδιάμεση αιτία, ότι κυρίως η Αριστερά είναι που συντηρεί "το σημερινό τέλμα". Η τοποθέτηση φαίνεται να υπαινίσσεται ότι υπάρχουν μεν πολιτικές δυνάμεις εκσυγχρονισμού στη χώρα, πλην όμως οι ενεργές νοοτροπίες των πολιτών, αλλά και πολλών πολιτικών προσώπων, περιέργως έχουν μολυνθεί από την τοτεμική σκέψη της κυρίαρχης "αριστερόστροφης ιδεολογίας".
Μα την αλήθεια, τέτοια ανάλυση πραγματικότητας ούτε το ΛΑΟΣ δεν επιχειρεί πλέον. Η τοποθέτηση θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα στην (καταφανώς αβάσιμη) υπόθεση ότι η Αριστερά θα βρισκόταν εδώ και χρόνια στο πηδάλιο αυτής της έρμης χώρας. ΄Η έστω ότι ο λόγος ιδεών και αξιών της Αριστεράς θα είχε καταστεί περίπου ηγεμονικός στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Όπερ προδήλως άτοπον.
Θαρρείς ότι στην "ανάλυση" αυτή συναντάται μία αρθρογραφία του είδους της εφημερίδας "Εστίας" με μία σαρωτική "εκσυγχρονιστική" ρητορική νεοφιλελεύθερης ροπής. Κάτι σαν συγκερασμός ιδεών μεταξύ των κυρίων Βασιλείου Κόκκινου, Βύρωνος Πολύδωρα, αφενός, και Ανδρέα Ανδριανόπουλου αφετέρου. Από ποιο ακριβώς πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο θεωρητικού προβληματισμού παράγονται παρόμοιες αξιολογικές εκτιμήσεις; Το ερώτημα καθίσταται ακόμη πιο επιτακτικό, επειδή ο ερωτώμενος δεν είναι κάποιος καφενόβιος. Είναι καθηγητής πολιτικής επιστήμης, άρα κατά μαχητό τεκμήριο επιστημονικά αρμόδιος να τοποθετείται μετά λόγου γνώσεως.
Σ' αυτή την περίπτωση, χρήσιμο θα ήταν ο συνάδελφος να αναρωτηθεί και ο ίδιος για τις αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης του πολιτικού δικομματισμού, στην οποία περιδινείται η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Άραγε, πού στο καλό οφείλεται τούτο; Πάντως, σύμφωνα με την εκτίμηση ολοένα και περισσότερων απαυδισμένων συμπολιτών, ο λόγος είναι σε τελική ανάλυση επώδυνα απλός και ευκρινής. Η χώρα βουλιάζει υπό το ασήκωτο βάρος συσσωρευμένων ανομημάτων των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων που την κυβερνούν ανελλιπώς από τη Μεταπολίτευση και δώθε. Κατά βάθος, μαζί με την κρίση του αμαρτωλού πελατειακού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης συμπαρασύρεται σε ανυποληψία και ο τύπος οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόζεται προ πολλού και ήδη επιβαρύνεται τρομακτικά από τη νεοφιλελεύθερη κοσμοχαλασιά.
Αλλά, για να τεθεί καν τέτοια προοπτική ανάλυσης, ο κοινωνικός επιστήμονας θα πρέπει να προδιατίθεται προερμηνευτικά και επιστημονικά και ο ίδιος. Μάλλον, όμως, η περίπτωση του κυρίου Σ. Καλύβα δεν είναι ακριβώς τέτοια. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συνάδελφος επιρρίπτει στην ελληνική Αριστερά ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις, ενίοτε και για κανονική σειρά εγκλημάτων, εκ μέρους άλλων. Κάτι παρόμοιο διαφαίνεται και σε παλαιότερη μελέτη του γύρω από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, σχετικά με τη δράση των διαβόητων ταγμάτων ασφαλείας και των γερμανοτσολιάδων.
Από την εν λόγω πολιτική "ανάλυση", ωστόσο, η επαίσχυντη δράση των ομάδων δωσιλογισμού μοιάζει να απαλλάσσεται από το άγος της γενικευμένης ηθικής και πολιτικής απαξίωσης. Αυτό φαινομενικά γίνεται από τον συγγραφέα εν ονόματι μίας δήθεν περιγραφικής ανάλυσης, στην πραγματικότητα όμως ως εγχείρημα ιστορικού αναθεωρητισμού. Ίδια η υπόθεση εργασίας και για εκείνη την περίοδο: υποτίθεται ότι για όλα φταίει ο ιδεολογικός πρωτογονισμός της κακιάς Αριστεράς! Η οποία εγκαλείται ότι ορθώνει ανυπέρβλητα προσκόμματα στις αγνές και άδολες πατριωτικές ή, αναλόγως, εκσυγχρονιστικές δυνάμεις, προκειμένου να πάνε μπροστά τον τόπο. Έρρωσθε...
Εντούτοις, από τη συνέντευξη αυτή την προσοχή μου κέντρισε η απάντηση του ερωτώμενου στο ερώτημα "τι είναι αυτό που σας χαλάει;". Η απάντηση του κυρίου Σ. Καλύβα ήταν: η γενίκευση της διαφθοράς και, επί λέξει, "η κυριαρχία, εν είδει τοτεμικής σκέψης, μιας απλουστευτικής και πρωτόγονης αριστερόστροφης ιδεολογίας, που ντύνει ό,τι πιο οπισθοδρομικό με τον μανδύα της "προοδευτικότητας", για να συντηρήσει το σημερινό τέλμα, μέσα στο οποίο ανθεί η διαφθορά".
Εάν, λοιπόν, πιστέψει κανείς τα λεγόμενα του κυρίου Σ. Καλύβα, τότε η απώτερη αιτία της κακοδαιμονίας στη χώρα μας είναι η οπισθοδρομικότητα της Αριστεράς! Με ενδιάμεση αιτία, ότι κυρίως η Αριστερά είναι που συντηρεί "το σημερινό τέλμα". Η τοποθέτηση φαίνεται να υπαινίσσεται ότι υπάρχουν μεν πολιτικές δυνάμεις εκσυγχρονισμού στη χώρα, πλην όμως οι ενεργές νοοτροπίες των πολιτών, αλλά και πολλών πολιτικών προσώπων, περιέργως έχουν μολυνθεί από την τοτεμική σκέψη της κυρίαρχης "αριστερόστροφης ιδεολογίας".
Μα την αλήθεια, τέτοια ανάλυση πραγματικότητας ούτε το ΛΑΟΣ δεν επιχειρεί πλέον. Η τοποθέτηση θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα στην (καταφανώς αβάσιμη) υπόθεση ότι η Αριστερά θα βρισκόταν εδώ και χρόνια στο πηδάλιο αυτής της έρμης χώρας. ΄Η έστω ότι ο λόγος ιδεών και αξιών της Αριστεράς θα είχε καταστεί περίπου ηγεμονικός στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Όπερ προδήλως άτοπον.
Θαρρείς ότι στην "ανάλυση" αυτή συναντάται μία αρθρογραφία του είδους της εφημερίδας "Εστίας" με μία σαρωτική "εκσυγχρονιστική" ρητορική νεοφιλελεύθερης ροπής. Κάτι σαν συγκερασμός ιδεών μεταξύ των κυρίων Βασιλείου Κόκκινου, Βύρωνος Πολύδωρα, αφενός, και Ανδρέα Ανδριανόπουλου αφετέρου. Από ποιο ακριβώς πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο θεωρητικού προβληματισμού παράγονται παρόμοιες αξιολογικές εκτιμήσεις; Το ερώτημα καθίσταται ακόμη πιο επιτακτικό, επειδή ο ερωτώμενος δεν είναι κάποιος καφενόβιος. Είναι καθηγητής πολιτικής επιστήμης, άρα κατά μαχητό τεκμήριο επιστημονικά αρμόδιος να τοποθετείται μετά λόγου γνώσεως.
Σ' αυτή την περίπτωση, χρήσιμο θα ήταν ο συνάδελφος να αναρωτηθεί και ο ίδιος για τις αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης του πολιτικού δικομματισμού, στην οποία περιδινείται η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Άραγε, πού στο καλό οφείλεται τούτο; Πάντως, σύμφωνα με την εκτίμηση ολοένα και περισσότερων απαυδισμένων συμπολιτών, ο λόγος είναι σε τελική ανάλυση επώδυνα απλός και ευκρινής. Η χώρα βουλιάζει υπό το ασήκωτο βάρος συσσωρευμένων ανομημάτων των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων που την κυβερνούν ανελλιπώς από τη Μεταπολίτευση και δώθε. Κατά βάθος, μαζί με την κρίση του αμαρτωλού πελατειακού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης συμπαρασύρεται σε ανυποληψία και ο τύπος οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόζεται προ πολλού και ήδη επιβαρύνεται τρομακτικά από τη νεοφιλελεύθερη κοσμοχαλασιά.
Αλλά, για να τεθεί καν τέτοια προοπτική ανάλυσης, ο κοινωνικός επιστήμονας θα πρέπει να προδιατίθεται προερμηνευτικά και επιστημονικά και ο ίδιος. Μάλλον, όμως, η περίπτωση του κυρίου Σ. Καλύβα δεν είναι ακριβώς τέτοια. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συνάδελφος επιρρίπτει στην ελληνική Αριστερά ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις, ενίοτε και για κανονική σειρά εγκλημάτων, εκ μέρους άλλων. Κάτι παρόμοιο διαφαίνεται και σε παλαιότερη μελέτη του γύρω από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, σχετικά με τη δράση των διαβόητων ταγμάτων ασφαλείας και των γερμανοτσολιάδων.
Από την εν λόγω πολιτική "ανάλυση", ωστόσο, η επαίσχυντη δράση των ομάδων δωσιλογισμού μοιάζει να απαλλάσσεται από το άγος της γενικευμένης ηθικής και πολιτικής απαξίωσης. Αυτό φαινομενικά γίνεται από τον συγγραφέα εν ονόματι μίας δήθεν περιγραφικής ανάλυσης, στην πραγματικότητα όμως ως εγχείρημα ιστορικού αναθεωρητισμού. Ίδια η υπόθεση εργασίας και για εκείνη την περίοδο: υποτίθεται ότι για όλα φταίει ο ιδεολογικός πρωτογονισμός της κακιάς Αριστεράς! Η οποία εγκαλείται ότι ορθώνει ανυπέρβλητα προσκόμματα στις αγνές και άδολες πατριωτικές ή, αναλόγως, εκσυγχρονιστικές δυνάμεις, προκειμένου να πάνε μπροστά τον τόπο. Έρρωσθε...
Του Κώστα Σταμάτη. Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ την 17.3.2008
