Πλαίσιο αναφοράς και διεκδίκησης για την 2η ΣΣΕ του Σ.Ε. ΜΟΔ ΑΕ

Με την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού από την Κυβέρνηση, αποκαλύφθηκε η απόσταση λόγων και πράξεων ανάμεσα στις «παροχές» των μπαλκονιών και την μονοδιάστατη οικονομική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων και των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Όσα αναγκάστηκαν να υποσχεθούν για να εκλεγούν, έρχονται τώρα να τα ζητήσουν πίσω πολλαπλάσια μέσω περισσότερων έμμεσων φόρων οι οποίοι πλήττουν τους εργαζόμενους, με μικρότερες επενδύσεις σε κοινωνικές υποδομές συρρικνώνοντας το ΠΔΕ, με μικρότερες αυξήσεις στους μισθούς από τον πληθωρισμό, με χαμηλότερες κοινωνικές δαπάνες. Από την άλλη, οι πόροι οι οποίοι συλλέγονται από τους εργαζόμενους, παρέχονται υπό τη μορφή διευκολύνσεων προς τους εργοδότες και τους κατέχοντες. Έτσι, η φορολογική κλίμακα μειώνει τους συντελεστές προς όφελος των υψηλών εισοδημάτων αλλά δεν τιμαριθμοποιείται, ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας καταργείται και αντικαθίσταται με ενιαίο φόρο σε όλα τα ακίνητα, μεταρρυθμίζεται το ασφαλιστικό σύστημα με μειωμένες εργοδοτικές εισφορές αλλά με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Παράλληλα αντί για κοινωνικές υποδομές, χρηματοδοτούνται «επενδυτικά» σχέδια ιδιωτών με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, τα οποία είτε κατευθύνονται στην απλή κάλυψη λειτουργικών αναγκών των επιχειρήσεων, είτε χρηματοδοτούν - συντηρούν παραδοσιακούς κρατικοδίαιτους κλάδους της οικονομίας. Είναι αλήθεια αυτό που έχει ειπωθεί πως από το κράτος πρόνοιας για τον εργαζόμενο, οδεύουμε, αν δεν έχουμε ήδη φθάσει, σε ένα κράτος πρόνοιας για το Κεφάλαιο.

Οι θέσεις και απόψεις που εξυπηρετεί η κυβέρνηση, επενδύονται με όρους οι οποίοι είναι ψευδεπίγραφοι και απατηλοί. Η “ανταγωνιστικότητα”, η “επιχειρηματικότητα” και η “ανάπτυξη” έρχονται να καλύψουν ιδεολογικά τις πιο πάνω επιλογές ώστε να είναι δυνατόν να περιορισθούν οι αντιδράσεις. Τα επιχειρήματα “ποιος δεν είναι με την ανάπτυξη;”, “ποιος δεν επιθυμεί μια ανταγωνιστική οικονομία;” και παλαιότερα “δεν πρέπει να πετύχουμε τους στόχους της ΟΝΕ;” έρχονται για να μας κάνουν συμμέτοχους και συνενόχους στα μεγαλόπνοα οράματα μιας “νέας Ελλάδας”. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία παράγει ήδη εδώ και πλέον της δεκαπενταετίας, υπερ-κέρδη τα οποία φυσικά δεν καρπούνται οι εργαζόμενοι που τα παράγουν και οι οποίοι ωθούνται να επιβιώνουν με ελαστικά ωράρια και μισθούς των 400 και 600€. Στο ίδιο διάστημα το εργατικό εισόδημα μειώθηκε απόλυτα και πλέον μέσω του τραπεζικού συστήματος, των ποικίλων μορφών δανείων και της αυξομείωσης των επιτοκίων, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου που υπήρξε ποτέ στη χώρα μας, οδηγώντας στη φτώχεια και την υποβάθμιση χιλιάδες οικογένειες.

Η ελληνική οικονομία πράγματι παράγει “ανάπτυξη” η οποία καταγράφεται στους δείκτες. “Ανάπτυξη” όμως η οποία οδηγεί στην εξαθλίωση και περιθωριοποίηση μεγάλων στρωμάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, στην περιβαλλοντική υποβάθμιση και απαξίωση του φυσικού περιβάλλοντος, στην αλόγιστη “αξιοποίηση” και αλλοίωση του τοπίου και τελικά σε μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές όπου ακολουθούνται από μεγαλεπήβολα σχέδια περεταίρω τσιμεντοποίησης.

Ακόμα, ούτε τις ίδιες της τις ρητές δεσμεύσεις, δεν μπορεί να ικανοποιήσει η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ασκήσει πολιτική προς όφελος της εργοδοσίας. Για παράδειγμα με την άρνησή της να καταβάλει προς το ΙΚΑ το ποσοστό 1% του ΑΕΠ που της αναλογεί βάσει νόμου, υπέκλεψε από το βασικό ταμείο ασφάλισης των μισθωτών περί τα 3,5 δισ. € μόνο για την 5ετία 2003-2008. Παράλληλα, μέσω επιτροπών “σοφών” και άλλων τυχάρπαστων, επισείει την κατάργηση της δυνατότητας πρόωρης συνταξιοδότησης, την αύξηση των εισφορών και των ορίων ηλικίας με λόγο την “διαφαινόμενη οικονομική αδυναμία των ταμείων” από τα οποία όμως, δεκαετίες τώρα υπεξαιρούσε με τη μορφή άτοκων καταθέσεων ή αγοράς μετοχών και δομημένων ομολόγων για να χρηματοδοτήσει την πολιτική παροχών προς το Κεφάλαιο.

Όλα τα παραπάνω προϊδεάζουν ότι θέση της Κυβέρνησης κατά την διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ με την ΓΣΣΕ θα βρίσκεται από την μεριά των εργοδοτικών οργανώσεων και αντίθετη σε πραγματικές αυξήσεις και κοινωνικές παροχές. Εμείς, σε αυτό το πλαίσιο θα κληθούμε να υπερασπιστούμε την 1^η και να διεκδικήσουμε στην 2^η ΣΣΕ.

M.K.