22.5.08

Η γενιά των 600 ευρω, η ΓΣΕΕ και τα κουλούρια

Με φραστικές επιθέσεις και πέταγμα κουλουριών ενάντια στους ομιλητές της ΓΣΕΕ χαρακτηρίστηκε ο εορτασμός της φετινής εργατικής πρωτομαγιάς. Φραστικά «επεισόδια» που βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν την ακύρωση της πορείας.
Αφορμή;
Η συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η ΓΣΕΕ.
Με την σύμβαση αυτή, για μια ακόμα φορά οι μισθοί των νέων εργαζομένων, θα συνεχίσουν να βρίσκονται καθηλωμένοι στα εξευτελιστικά ποσά των 680€ μικτών αποδοχών, καθαρά 580€!!
Ποσά πολύ κάτω των ορίων φτώχειας, των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας, της παραγωγικότητας και της τεχνολογικής εξέλιξης. Καθώς και της αγωνιστικής διάθεσης των εργαζομένων που ήδη κατά εκατοντάδες χιλιάδες βρίσκονταν στο δρόμο για το ασφαλιστικό.
Η αιτία βέβαια δεν είναι μόνο αυτή και θα είναι λάθος να νομίζουμε πως οι εργαζόμενοι ξαφνικά επιτέθηκαν στους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ εξ αιτίας μόνο της συλλογικής σύμβασης. Τα αίτια είναι πολύ βαθιά, το καζάνι έχει βράσει και απλά τώρα ξεχειλίζει.
Τα φραστικά επεισόδια ενάντια στη ΓΣΕΕ φέρνουν στην επικαιρότητα με τον ποιο δραματικό τρόπο, τα εκρηκτικά προβλήματα των «εκτός των τειχών» εργαζομένων.
Καθημερινά, γίνεται λόγος για την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, για μπαράζ εργοδοτικών αυθαιρεσιών, για καταπάτηση στοιχειωδών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και οι συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ με την στάση τους παριστάνουν τον τροχονόμο.
Είμαστε η μόνη χώρα στην Ε.Ε. των 15, που οι παράνομες μορφές απασχόλησης έχουν γίνει καθεστώς.
 500.000 νέοι εργαζόμενοι σε καθεστώς αδήλωτης «μαύρης» εργασίας.
 350.000 σε καθεστώς επαναλαμβανόμενων παράνομων συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
 150.000 με συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ενώ παρέχουν πλήρη εργασία.
 Χιλιάδες εργαζόμενοι με προγράμματα stage, ανασφάλιστοι και χωρίς τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα.
 Χιλιάδες εργαζόμενοι σε καθεστώς παράνομων συμβάσεων έργου και με δελτία «παροχής υπηρεσιών», ενώ παρέχουν εξαρτημένη εργασία.
 Χιλιάδες εργαζόμενοι σε δουλοκτητικό καθεστώς που ενοικιάζονται όσο-όσο.
Είμαστε η μόνη χώρα στην Ε.Ε. των 15, που η εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας είναι ζητούμενο.
 Το 85% των εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα βρίσκεται σε καθεστώς απαγορευμένης ζώνης και βιώνουν την εργοδοτική αυθαιρεσία. Είναι έξω από κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα γιατί στις επιχειρήσεις που εργάζονται δεν υπάρχουν σωματεία, καθώς τα συνδικαλιστικά δικαιώματα στον Ιδιωτικό Τομέα, ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις που δεν υπάρχουν σωματεία, βρίσκονται ακόμα υπό διωγμών και στην παρανομία.
 Συνεπώς, τα ωράρια εργασίας οι συλλογικές συμβάσεις, για τους 1.700.000 ασυνδικάλιστους εργαζόμενους του Ιδιωτικό Τομέα είναι υπό αμφισβήτηση, αυτά «ρυθμίζονται» με ατομικές συμφωνίες και σπανίως καταβάλλονται στο σύνόλό τους όλα τα μισθολογικά δικαιώματα και οι υπερωρίες.
Είμαστε η μόνη χώρα στην Ε.Ε. των 15, με την μεγαλύτερη ακρίβεια.
• Όλες οι τιμές των ελληνικών προϊόντων, έχουν εκτοξευθεί στα ύψη και αυτή την στιγμή είναι μεγαλύτερες από τις τιμές των ευρωπαϊκών προϊόντων.
• Οι μισθοί, ιδιαίτερα ο κατώτατος μισθός έχουν καθηλωθεί και υπολείπονται κατά 50% του μέσου ευρωπαϊκού μισθού!!
Η ΓΣΕΕ όπως αποδεικνύεται δεν εκφράζει το σύνολο των εργαζομένων. Οι συνδικαλιστές που απαρτίζουν σήμερα τη ΓΣΕΕ δεν καλύπτουν παρά έναν περιορισμένο αριθμό εργαζομένων, κατά βάση τους εργαζομένους στην Κοινή Ωφέλεια καθώς και ελάχιστους (15%) στον Ιδιωτικό Τομέα που έχουν τη δυνατότητα να έχουν σωματεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον ΙΔ.Τ. βρίσκεται έξω από την υπάρχουσα συνδικαλιστική δομή.
Κάτω από αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και την εκρηκτική κατάσταση στα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα, οι επιθέσεις στους συνδικαλιστές τις ΓΣΕΕ ήταν αναμενόμενες. Όσο δεν παίρνονται πρωτοβουλίες και δεν δρομολογούνται λύσεις, τόσο αυτές θα αυξάνονται σε βάρος όλων των συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ και όχι μόνο.
Οι εργαζόμενοι, όταν αμείβονται με εξευτελιστικά ποσά των 580€, όταν βιώνουν την εργοδοτική αυθαιρεσία, όταν είναι εγκαταλειμμένοι από την συνδικαλιστική ηγεσία, δεν ξεχωρίζουν καλούς η κακούς γραφειοκράτες. Για αυτούς οι γραφειοκρατία είναι μία.
Όμως παρόλα αυτά, τα γιουχαΐσματα κατά των συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ δεν αποτελούν λύση. Η αριστερά δεν θα κριθεί, ούτε από το πέταγμα των κουλουριών, ούτε από την αντιπαράθεση μεταξύ εργαζομένων, ούτε από τις χωριστές συγκεντρώσεις, αυτά είναι αδιέξοδα.
Οι συνδικαλιστές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα κριθούν πρώτα απ΄ όλα, από τις δικές τους πρωτοβουλίες που άμεσα οφείλουν να πάρουν, όπως:

1. Διορθωτικό ποσό.

Δεν πρέπει να περιμένουμε 2 χρόνια πότε η ΓΣΣΕ θα ξαναϋπογράψει τη συλλογική σύμβαση εργασίας.
Να κάνουμε κάτι τώρα.
Α) Ανεξάρτητα εάν η συλλογική σύμβαση υπογράφηκε και ισχύει για μία διετία, τα συνδικάτα μπορούν και πρέπει στο διάστημα αυτό, να διεκδικήσουν διορθωτικό ποσό στον κατώτατο μισθού και ημερομίσθιο.
Β) Ο κατώτατος μισθός, δεν πρέπει να αφεθεί ως πρόβλημα μεταξύ της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ μόνο. Αφορά όλη την κοινωνία και απαιτεί ακόμα και νομοθετική παρέμβαση.
Να υπενθυμίσω πως αυτό έχει ξανά γίνει το 1982, όταν ο κατώτατος μισθός ήταν τότε (13.580 δρχ ) και με παρέμβαση της τότε Κυβέρνησης δίνεται διορθωτικό ποσό 5.000 δρχ, για να πάει στις 18.580 δρχ. το ημερομίσθιο ήταν 625 δρχ και δίνεται διορθωτικό ποσό 200 δρχ για να πάει στις 825 δρχ .

2. Συνδικαλιστική δομή.

Ο κύκλος της συγκεκριμένης συνδικαλιστική δομής έκλεισε.
Ούτε οι 119 κλαδικές Ομοσπονδίες, ούτε τα 134 εργατοϋπαλληλικά κέντα, ούτε οι 2 τριτοβάθμιες (ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ), όπως αποδεικνύεται αποτελούν λύση.
Είμαστε η μόνη χώρα με τόσες πολλές Ομοσπονδίες όταν στη Γερμανία υπάρχουν μόνο 8 κλαδικές Ομοσπονδίες.
Είμαστε η μόνη χώρα που οι συνδικαλιστές των ομοσπονδιών & εργατικών κέντρων, ξεπερνούν τους 3.000 τι στιγμή που οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και οι παρανομίες οργιάζουν.
Θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο καθεστώς αυτό.
Η αριστερά δεν πρέπει να μένει απαθής, οφείλουμε άμεσα και συγκροτημένα να ανοίξουμε το θέμα της συνδικαλιστικής δομής.
Να εγκαταλείψουμε και να αντισταθούμε στις προσωπικές επιλογές για να δομηθεί ένα συνδικαλιστικού κινήματος με λιγοστές Ομοσπονδίες, που θα καλύπτουν όλους τους εργαζομένους, ανεξάρτητα εάν παρέχουν εργασία στο Δημόσιο ή Ιδιωτικό Τομέα ή στην Κοινή Ωφέλεια.

3. Στροφή προς τα κάτω.

Ο αγώνας δεν θα κριθεί μέσα από τα πολυτελή γραφεία.
Οι συνδικαλιστές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να βγουν στους δρόμους, να σπάσουν τα άσυλα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας.
Να πυκνώσουμε τις επαφές με τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους νέους που βρίσκονται σήμερα έξω από τα συνδικάτα, τη γενιά των 580€, την γενιά «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας, την γενιά των stage, τους ενοικιαζόμενους, τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, τους εποχικούς, με συμβάσεις έργου, με δελτία παροχής υπηρεσιών, με μερική απασχόληση κ.τ.λ.
Να πυκνώσουμε την παρουσία μας, εκεί που βασιλεύει η αυθαιρεσία, εκεί που δεν εφαρμόζονται οι συμβάσεις και νόμοι, εκεί που δεν υπάρχουν σωματεία.
Αυτά κατά τη γνώμη μου λέει το μήνυμα των κουλουριών.

Νικολάου Κώστας
Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής
Ομοσπονδίας
ΓΑΛΑΚΤΟΣ–ΤΡΟΦΙΜΩΝ-ΠΟΤΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια: