9.3.08

Υπάρχουν απεργίες χωρίς... συνέπειες;

Η συμπεριφορά της κυβέρνησης μοιάζει πολύ με εκείνον που... σκότωσε τον πατέρα του και μετά για να αποσπάσει τη συμπάθεια του κόσμου, επικαλούνταν ότι είναι... ορφανός!
Έτσι, αφού πρώτα με τις πολιτικές της επιλογές, προκαλεί μια εκτεταμένη, σχεδόν με καθολικά χαρακτηριστικά, κοινωνική έκρηξη και αναταραχή, που διαλύει κυριολεκτικά τους μηχανισμούς λειτουργίας της χώρας, μετά σαν τον... ορφανό, ζητάει και τα ρέστα! Φταίνε τα «θύματα» της πολιτικής της και όχι η... πολιτική της! Οι απεργίες και οι απεργοί και όχι οι «επιλογές της» που τις προκάλεσαν... Ειρήσθω εν παρόδω ότι σ' αυτές συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι και οι προσκείμενοι στη φιλική προς την κυβέρνηση, παράταξη της ΔΑΚΕ. Αν λέει κι αυτό κάτι...

Το δεύτερο «κόλπο» είναι ο «κοινωνικός αυτοματισμός». Προσπαθούν να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα κατά της άλλης. Σ αυτό το «παιχνίδι» πρωτοστατούν «στο όνομα της κοινωνίας» (!) η κυβέρνηση, η διοίκηση της ΔΕΗ, οι... «πρωϊνάρχες» και οι... «παραθυράτοι» των 8 κ.λπ. που συστηματικά προωθούν τη λογική της εσωτερικής κοινωνικής αντιπαράθεσης.

Κανείς δεν μιλάει για την ουσία, δηλαδή την κυβερνητική επιχείρηση διάλυσης και «οικειοποίησης» των αποθεματικών του Ασφαλιστικού Οργανισμού της ΔΕΗ, ή των Τραπεζικών και τη μεταφορά τους στο ΙΚΑ και με ποιους όρους γίνεται. Λες και αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν... Αναδεικνύουν μονοσήμαντα τις «συνέπειες» της απεργίας και όχι τις «αιτίες». Και τις «συνέπειες» τις αποδίδουν στους... εργαζόμενους και όχι σε αυτούς που όντως τις προκάλεσαν, δηλαδή την κυβέρνηση, τις διοικήσεις της ΔΕΗ, της Τραπέζης της Ελλάδος κ.λπ.

Ενώ κουβέντα δεν γίνεται για την ανικανότητα των τελευταίων να ασκήσουν αποτελεσματικά «διαχείριση κρίσεων».

Κατά τα λοιπά, και αυτό είναι μια ειρωνεία της ιστορίας, όλοι από τηλεοράσεως κόπτονται υπέρ του δικαιώματος στην απεργία με έναν όρο: Να μην έχει καμιά συνέπεια στην κοινωνία! Κι όλα αυτά τα λένε με σοβαρότητα... εκατό Καρδιναλίων!

Δυστυχώς, πολλοί «ξεχνούν» ότι κυβέρνηση σημαίνει κυρίως οργάνωση και αποτελεσματική διαχείριση της κοινωνικής συναίνεσης και όχι διάλυσή της...

Από την άλλη, στο Μαξίμου, εν όψει της μεγάλης κοινωνικής αναταραχής, που είναι μπροστά μας (κι έτσι όπως τα κανε η κυβέρνηση μοιάζει αναπόφευκτη) έχουν ρίξει το βάρος και τις ελπίδες τους για «ανάταξη» στους... κοινωνικούς αυτοματισμούς και το... veto της Ντόρας. Αρκούν;

του Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου, δημοσιεύθηκε στο www.e-go.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: